Ως Πρωτοβουλία Πολιτών Θεσσαλονίκης διατυπώνουμε τις απόψεις μας σχετικά με την ΚΥΑ "Κανονισμός Πυροπροστασίας ακινήτων εντός ή πλησίον δασικών εκτάσεων" και με την εφαρμοστική της εγκύκλιο, επισημαίνοντας δύο σημεία τα οποία ενδεχομένως χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής, καθώς και γνωμοδότησης από Νομικό Σύμβουλο:

1) Πως είναι δυνατόν μία (Κοινή) Υπουργική Απόφαση, (συνήθως εφαρμοστική ενός προγενέστερου νομοθετήματος), να «κατισχύει του εκάστοτε Κανονισμού Πυροπροστασίας κτιρίων», εν προκειμένω ενός Προεδρικού Διατάγματος (Π.Δ. 41/2018), όταν μάλιστα, κάποια από τα μέτρα που εισάγει (π.χ. επιβολή πυράντοχων κουφωμάτων, φραγή διακένων, διαχείριση καπνού) έρχονται σε αντίθεση με τις διατάξεις και το πνεύμα του Π.Δ. και τροποποιούν υφιστάμενες μελέτες;

2) Τι είδους νέα δεδομένα και προηγούμενα δημιουργεί; Πώς ακριβώς θα εφαρμοστεί η υποχρεωτική επιβολή αναδρομικών μέτρων σε Πολεοδομική Νομοθεσία – πρακτική που δεν εφαρμόζεται μέχρι στιγμής  - και ενώ όλες οι αλλαγές Κανονισμών (Αντισεισμικού, Σκυροδέματος, Οικοδομικού, Κτιριοδομικού, Πυροπροστασίας Κτιρίων κ.ο.κ) αφορούν πάντα σε νέες άδειες και οικοδομήματα που πρόκειται να ανεγερθούν και όχι σε υφιστάμενα.

ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΠΥΡΙΚΗ ΘΩΡΑΚΙΣΗ: ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Ή ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ;

Η κλιματική μεταβολή είναι εδώ και κλιμακώνεται με ταχείς ρυθμούς. Στην περιοχή της 
Μεσογείου οι θερινές θερμοκρασίες αυξάνονται, τα ακραία καιρικά φαινόμενα 
επιδεινώνονται και προκαλούν κάθε χρόνο πρωτόγνωρης κλίμακας καταστροφικές 
πυρκαγιές. Η κλιμάκωση κατευθύνεται από τη Δύση προς την Ανατολή. Στην Ελλάδα αντιληφθήκαμε τη 
διάσταση και τη σημασία των ακραίων φαινομένων πολύ πρόσφατα, για πρώτη φορά στη 
Ραφήνα, με την καταστροφή στο Μάτι. Από τότε, κάθε χρόνο η κατάσταση γίνεται 
κρισιμότερη. Τα τελευταία τρία χρόνια η χώρα καίγεται κάθε καλοκαίρι, απ’ άκρη σ’ άκρη: 
από τον Έβρο, μέχρι την Πελοπόννησο και από την Κέρκυρα, μέχρι τη Ρόδο. Το φετινό 
καλοκαίρι προβλέπεται, από τους ειδικούς, δυσμενέστερο από όλα τα προηγούμενα. Ήδη, 
την 1η του Απρίλη, ξέσπασε η πρώτη μεγάλη πυρκαγιά στα 2000 μ., στα Πιέρια Όρη.
Η τραγική συνθήκη των γενικευμένων πυρκαγιών ανέδειξε για πρώτη φορά τόσο γλαφυρά 
την αδυναμία της Πολιτείας να ανταποκριθεί στον ηγετικό ρόλο και στις ευθύνες της. Η 
έλλειψη προετοιμασίας, οργάνωσης, ετοιμότητας και αποτελεσματικότητας καθώς και η 
απουσία ενδιαφέροντος και έγνοιας για τις τραγικές καταστροφές έχουν πάρει νέες, 
πρωτόγνωρες διαστάσεις. 
Η τρωτότητα του ελληνικού χώρου οφείλεται μεν στην ταχύτατη επέλαση της κλιματικής 
μεταβολής, γίνεται όμως ακραία εξαιτίας της άρνησης της Πολιτείας, δηλαδή της Ηγεσίας της 
χώρας, της κυβερνητικής, της πολιτικής της διοικητικής καθώς και της αυτοδιοικητικής να 
θωρακίσουν τον τόπο και τους Πολίτες του. Η άρνηση εκδηλώνεται με μία παγιωμένη 
εθελοτυφλία απέναντι στους κινδύνους και τις υποχρεώσεις, που επιτάσσουν αυτοί οι 
κίνδυνοι, καθώς και από μία εμμονική μετάθεση και επίρριψη όλων των ευθυνών στην 
ατομική ευθύνη των Ελλήνων Πολιτών, στον «τελευταίο τροχό της αμάξης». 

Η έκδοση της ΚΥΑ «ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΠΥΡΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΕΝΤΟΣ Η ΠΛΗΣΙΟΝ 
ΔΑΣΙΚΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ» είναι ένα γλαφυρό δείγμα αποποίησης όλων των ευθυνών της 
Πολιτείας και μετακύλισής τους στους Πολίτες. 
Η ΚΥΑ είναι κτισμένη επάνω στο Άρθρο 5, που ορίζει έξη κριτήρια ( 5.1 έως 5.6) κατάταξης 
των κτηρίων, σύμφωνα με την επικινδυνότητά τους. Όμως, όλα τα κριτήρια που περιλαμβάνει 
το Άρθρο 5, είναι αποκλειστικά και μόνο κριτήρια επικινδυνότητας του περιβάλλοντος των 
ακινήτων. Πουθενά δεν αναφέρεται κάποιος κίνδυνος, που προέρχεται από τα ίδια τα 
ακίνητα ή από την παρουσία τους σε μια περιοχή. 
Η τοπογραφία (5.1) το κλίμα (5.2), η κλίση του εδάφους (5.3), η βλάστηση της ευρύτερης 
περιοχής, η δασική καύσιμη ύλη της περιοχής, και η ζώνη βλάστησης της περιοχής (5.4), είναι 
δεδομένα του περιβάλλοντος και όχι του ίδιου του ακινήτου. Τα δίκτυα και οι υποδομές 
(οδικά, υδροδότησης, ηλεκτρισμού κ.λπ.) (5.5), είναι όλα δημόσια δίκτυα, όχι ιδιωτικά. Η 
«συχνότητα συμβάντων και οι εγγενείς κίνδυνοι» (5.6) αναφέρονται ρητά στην 
πυροπληκτότητα της περιοχής του ακινήτου και στην επικινδυνότητα διαφόρων περιοχών 
της χώρας, ανάλογα με την πυκνότητα προηγούμενων συμβάντων. 
Το Άρθρο 5 περιγράφει και αξιολογεί την επικινδυνότητα του περιβάλλοντος για τα ακίνητα
και όχι των ακινήτων για το περιβάλλον. Σύμφωνα με το περιεχόμενο του Άρθρου 5, τα 
ακίνητα δεν είναι οι πηγές, αλλά τα υποκείμενα της επικινδυνότητας, αυτά που απειλούνται 
από την επικινδυνότητα του περιβάλλοντος τους. 
Η χρήση του όρου «επικινδυνότητα του περιβάλλοντος» αποφεύγεται συστηματικά από την 
ΚΥΑ και απουσιάζει, διότι αφορά άμεσα και αποκλειστικά περιοχές ευθύνης, αρμοδιότητες, 
καθώς και βαρύτατη παράλειψη καθηκόντων και υποχρεώσεων της Πολιτείας. Αντ’ αυτού
εισάγεται, από το Άρθρο 3 , ξαφνικά, αυθαίρετα και ατεκμηρίωτα, ο όρος «επικινδυνότητα 
των ακινήτων». Αυτό δεν είναι ένα απλό λεκτικό ή συντακτικό λάθος. Είναι ένα τέχνασμα που 
επιδιώκει να εμφανίσει ως υπεύθυνα των κινδύνων και των βλαβών τα ακίνητα. 
Αντιμεταθέτει τους ρόλους του προκαλούντος την απειλή και αυτού που την υφίσταται. Ο 
όρος «επικινδυνότητα των ακινήτων» εγκαθίσταται, παγιώνεται και επαναλαμβάνεται, μέχρι 
να κυριαρχήσει καθορίζοντας το πνεύμα και το γράμμα της ΚΥΑ, και εν τέλει τα πρωτοφανή 
μέτρα και τις τεράστιες δαπάνες στις οποίες υποχρεώνει τους Πολίτες. Επικεντρώνει 
ταυτόχρονα την προσοχή των Πολιτών στα κτήρια και τους αποπροσανατολίζει, από την 
πραγματική αιτία και πηγή των κινδύνων, που είναι η εγκατάλειψη των δασών και δασικών 
εκτάσεων.
Για όλους αυτούς τους λόγους είναι άμεσα επιτακτική η ανάγκη της σαφούς διάκρισης και 
της ορθής επανατοποθέτησης του ρόλου, των ευθυνών και των καθηκόντων της Πολιτείας 
από τη μία και των υποχρεώσεων των Πολιτών από την άλλη.
Μία ενδεικτική αναφορά των εκ των ουκ άνευ ευθυνών, καθηκόντων και υποχρεώσεων της 
Πολιτείας για την αντιπυρική θωράκιση της χώρας είναι η εξής: 
• Η αντιπυρική θωράκιση του δασικού περιβάλλοντος. Οι δασικές εκτάσεις στην 
Ελλάδα είναι, εδώ και χρόνια εγκαταλειμμένες στην τύχη τους κι απροστάτευτες. Η 
αντιπυρική αναβάθμιση του δασικού αποθέματος με αντικατάσταση της κυρίαρχης, 
εύφλεκτης πεύκης, (που φύεται κυρίως σε χαμηλά και μεσαία, δηλαδή στα 
περισσότερο πυκνοκατοικημένα υψόμετρα) από άλλα πυράντοχα, ενδημικά είδη, ο 
καθαρισμός των δασών και δασικών εκτάσεων, από την νεκρή δασική καύσιμη ύλη, 
καθώς και από εύφλεκτα υλικά και εγκαταστάσεις υψηλού κινδύνου (π.χ. 
στρατιωτικές κ. ά.), η δημιουργία ζωνών αντιπυρικής προστασίας, τόσο μέσα στις 
δασικές εκτάσεις, όσο και γύρω από τις δομημένες, η εξασφάλιση προσπελάσιμου 
και ασφαλούς οδικού δικτύου δασοπυρόσβεσης και διαφυγής των Πολιτών, η 
δημιουργία αποτελεσματικών δικτύων υδροδότησης πυροσβεστικών υδροστομίων 
καθώς και επικοινωνιών κ.ά., είναι προφανείς ευθύνες τις Πολιτείας, στις οποίες 
ανταποκρίνεται ελάχιστα, έως και καθόλου. Οι Πολίτες είναι αναρμόδιοι και δεν 
δικαιούνται να παρεμβαίνουν σε δημόσιες εκτάσεις.
• Η αντιπυρική χαρτογράφηση της χώρας. Η πλήρης γνώση των γεωγραφικών, 
γεωμορφικών, εδαφολογικών, βιοσφαιρικών (πανίδας και χλωρίδας – βλάστησης) 
και χωροταξικών (φυσικές, δασικές, καλλιεργούμενες και αστικές εκτάσεις) 
δεδομένων της επικράτειας. Η αποτύπωση, καταγραφή, συγκέντρωση, σύνθεση, 
οργάνωση και αξιολόγησή τους είναι αποκλειστική ευθύνη της Πολιτείας, που δεν 
έχει αναληφθεί ποτέ. Υπάρχουν μόνον ορισμένα δεδομένα, Δημόσιων Υπηρεσιών ή 
Ακαδημαϊκών Μελετών. Είναι όμως μερικά, αποσπασματικά, ή παρωχημένα και 
μεταξύ τους ασύνδετα, τόσο που αχρηστεύονται. Η εξασφάλιση μιας ενιαίας εθνικής 
αντιπυρικής χαρτογράφησης είναι καίρια προϋπόθεση για τη σύνταξη κάθε 
αξιόπιστου και αποτελεσματικού θεσμικού πλαισίου κάθε αναγκαίας μελέτης και 
κάθε εφαρμογής έργων. Αυτή είναι αποκλειστική και κατεπείγουσα ευθύνη της 
Πολιτείας.
• Η κλιματική χαρτογράφηση της χώρας. Είναι ο μοναδικός τρόπος της αναγνώρισης 
του κλίματος και της κατά το δυνατόν πιο αξιόπιστης πρόβλεψης ακραίων 
φαινομένων και βασική προϋπόθεση του αντιπυρικού σχεδιασμού. Σύγχρονα 
κλιματικά δεδομένα του ελληνικού χώρου υπάρχουν. Είναι κατακερματισμένα, 
διάσπαρτα, ανεπεξέργαστα, ασύνδετα ή αποτελούν μη προσπελάσιμη πνευματική 
ιδιοκτησία. Η Πολιτεία δεν έκανε ακόμη τον κόπο της κατάρτισης εθνικού 
κλιματολογίου. Το 2024, σε περίοδο παγκόσμιας κλιματικής μεταβολής, η ΚΥΑ 
αναφέρεται στην κλιματική ταξινόμηση Köppen, πλανητικής κλίμακας, των αρχών του 
προηγούμενου αιώνα, πλήττοντας καίρια την ίδια της την αξιοπιστία. Εξειδικεύει δε 
την κλιματική της κατάταξη με αποκλειστικό κριτήριο την διοικητική διαίρεση των 
Δασαρχείων. Έτσι καταλήγει, για παράδειγμα, να μη συμπεριλαμβάνει στο κλίμα της 
Θεσσαλονίκης την παρουσία του Βαρδάρη. Ο Βαρδάρης είναι ο περιοδικός άνεμος 
έντασης 7-8 beaufort, που ξεπερνά ενίοτε και τα 12, ο οποίος καθορίζει την 
επικινδυνότητα των πυρκαγιών. Το 1997 έκαψε το μισό Περιαστικό Δάσος, παλιότερα 
μεγάλα τμήματα της πόλης, καθώς και ολόκληρο το κέντρο της, το 1917. 
• Ο εκσυγχρονισμός και η επικαιροποίηση του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου. Το 
σημερινό θεσμικό πλαίσιο είναι εξαιρετικά ανεπαρκές, βασίζεται σε παρωχημένα 
δεδομένα, επίπεδο επιστημονικής γνώσης και τεχνογνωσίας και δεν ανταποκρίνεται 
στη σύγχρονη πραγματικότητα, με συνέπεια να είναι εντελώς αναποτελεσματικό. Το 
θεσμικό πλαίσιο και η εκπόνηση μελετών αντιπυρικής προστασίας, σε επίπεδο 
χώρας, αναπτύσσεται μόνο στον τομέα της εκκένωσης και της διάσωσης (όπως 
Ιόλαος, Ξενοκράτης κ.ο.κ). Αυτό αποτελεί νομοτελειακή συνέπεια καθώς και έμμεση 
και άδηλη παραδοχή, από την Πολιτεία, της απουσίας πρόληψης, θωράκισης και 
αποτελεσματικής οργάνωσης της καταστολής των πυρκαγιών, η οποία αφήνει, ως 
μοναδική λύση, για την προστασία των ανθρώπινων ζωών, την εγκατάλειψη κάθε 
προσπάθειας πυρόσβεσης και την εκκένωση, δηλαδή την πλήρη παράδοση στη 
μοίρα, αδιαφορώντας για το κόστος της καταστροφής του περιβάλλοντος και της 
περιουσίας των Πολιτών. Στον τομέα της θωράκισης της πρόληψης και της 
καταστολής η απουσία θεσμικού πλαισίου είναι κυρίαρχη, αφού άλλωστε δεν 
υπάρχει καν η απαραίτητη υποδομή των δεδομένων (γεωγραφικά, χωροταξικά, 
κλιματικά κ. ά.), στα οποία θα μπορούσε να στηριχτεί. 
• Η αναδιάρθρωση και ο εκσυγχρονισμός του κρατικού μηχανισμού με κύριο βάρος 
την δομική λειτουργικότητα και την εξασφάλιση της δυνατότητας συνεργασίας 
μεταξύ των αρμόδιων για τις πυρκαγιές φορέων (εξάλειψη της αντιπαλότητας, του 
ανταγωνισμού και της άρνησης επικοινωνίας) αλλά και την αποκατάσταση του ήθους 
και του σεβασμού απέναντι στον Πολίτη και την καταπολέμηση της ολιγωρίας, της 
απάθειας, της γραφειοκρατίας, και της αναβλητικότητας.
• Η αφύπνιση και η ενεργοποίηση της τοπικής αυτοδιοίκησης όλων των βαθμίδων. 
Η αποστασιοποίησή της από το κεφαλαιώδες πρόβλημα της πυροπροστασίας είναι 
παροιμιώδης. Αναφέρουμε ενδεικτικά τρία παραδείγματα: 1) Από τα € 16.910.000 
που διέθεσε το 2021 και το 2022 ο Αναπληρωτής Υπουργός του ΥΠΕΣ, Σ. Πέτσας, 
στους Δήμους της χώρας, για την κάλυψή δράσεων πυροπροστασίας, μόλις οι 
168.200 προορίζονταν για τους Δήμους Θεσσαλονίκης και Πυλαίας – Χορτιάτη και 
Συκεών, στους οποίους υπάγεται ολόκληρο το Περιαστικό Δάσος της Θεσσαλονίκης. 
Οι Δήμοι αυτοί, που ποτέ δε συνεργάστηκαν μεταξύ τους για την από κοινού 
προστασία του Περιαστικού Δάσους, απορρόφησαν μόνο μικρό μέρος αυτού του 
ποσού, ενώ υπάρχουν και πολλά άλλα αναξιοποίητα διαθέσιμα κονδύλια. 2) Στα 
προεκλογικά προγράμματα των Δημοτικών Εκλογών του 2023, αμέσως μετά την 
συγκλονιστική πυρκαγιά του Έβρου και την καταστροφή της Δαδιάς, η συντριπτική 
πλειοψηφία των Υποψήφιων Συνδυασμών όλων των βαθμίδων και των πολιτικών 
αποχρώσεων της Αυτοδιοίκησης παρέλειψε ολοκληρωτικά ακόμη και την απλή 
αναφορά σε δεσμεύσεις για την εκπόνηση μελετών και δράσεων πυροπροστασίας, 
ως κριτήριο εκλεξιμότητας. 3) Είναι ελάχιστοι οι Δήμοι που ενδιαφέρθηκαν να 
ειδοποιήσουν τους Πολίτες για την έκδοση της εφαρμοστικής διάταξης της ΚΥΑ και 
τις προθεσμίες της. Η ευθύνη της πυροπροστασίας απουσιάζει σκανδαλωδώς από 
την οπτική της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. 
Η ΚΥΑ με τίτλο: Κανονισμός Πυροπροστασίας Ακινήτων εντός ή πλησίον δασικών εκτάσεων, 
ΦΕΚ 3475 Τεύχος Β, 24/5/23 επικεντρώνεται στις ευθύνες των Πολιτών για την αντιπυρική 
θωράκιση των ακινήτων τους. Δεν έχει χαρακτήρα συστάσεων. Έχει χαρακτήρα 
υποχρεωτικών μέτρων, που συνοδεύονται από σοβαρά πρόστιμα μη συμμόρφωσης, από 
1000 έως 54.000 ευρώ, ή και ποινή 2ετούς φυλάκισης (https://ecopress.gr/pyroprostasia￾prothesmies-ypochreose/).

Μέτρων, που συνεπάγονται υπέρογκες, μη αντιμετωπίσιμες 
δαπάνες για τους ιδιοκτήτες. Το χειρότερο όμως είναι ότι τα περισσότερα από αυτά είναι είτε
αντιεπιστημονικά, είτε άστοχα, είτε λαθεμένα είτε αναποτελεσματικά, χωρίς κανένα 
αντίκρισμα στην ανάγκη ουσιαστικής πυροπροστασίας της χώρας. Αναφέρουμε ορισμένα 
μόνον, σποραδικά και ανιεράρχητα, αλλά ενδεικτικά παραδείγματα σοβαρότατων αστοχιών 
της ΚΥΑ, αυτών που, στο σύνολό τους, την καθιστούν ακατάλληλη και μη εφαρμόσιμη. 
• Η εκπόνηση των μελετών, για τα απαιτούμενα από την ΚΥΑ μέτρα, ανατίθεται σε 
«αρμόδιους τεχνικούς επιστήμονες». Δεν προσδιορίζεται καμία ειδικότητα, κανένα 
κριτήριο αρμοδιότητας, ή στοιχείο πιστοποίησης της απαραίτητης τεχνογνωσίας και 
ικανότητας τους για το έργο που τους ανατίθεται. Δεν αναφέρεται καμία ρύθμιση 
όρων ανάθεσης – ανάληψης ευθυνών και δαπάνης - αμοιβών. Παρόμοια ασάφεια 
ισχύει για αυτούς που θα διενεργούν ελέγχους και θα επιβάλλουν πρόστιμα. Δεν 
προσδιορίζονται οι αρμοδιότητές τους, το σε ποιο Σώμα ανήκουν, το σε ποιο φορέα 
θα λογοδοτούν και από ποιόν θα ελέγχονται. Θα είναι π.χ. μία μορφή τριμελών 
ομάδων δημοτικής αστυνομίας; 
Η παντελής απουσία αυτών των προσδιορισμών, από την εφαρμοστική διάταξη της 
ΚΥΑ φανερώνει την απαράδεκτη προχειρότητα της, που την καθιστά πρακτικά μη 
εφαρμόσιμη. Ταυτόχρονα αποκαλύπτει: 1. Την ουσιαστική αδιαφορία της Πολιτείας 
για την φερεγγυότητα και την αξιοπιστία των μέτρων που θα επιβληθούν. 2. Την
ουσιαστική αδιαφορία για την αποτελεσματικότητα των μέτρων στην πυρασφάλεια 
των ακινήτων. 3. Την ουσιαστική αδιαφορία για την πολύ πιθανόν άστοχη και 
άχρηστη οικονομική επιβάρυνση των Πολιτών. 4. Πάνω απ’ όλα όμως φανερώνει πως 
ούτε η ίδια η Πολιτεία πιστεύει, ότι οποιαδήποτε μέτρα και αν επιβληθούν στα 
ακίνητα, μπορούν να παίξουν έστω και έναν ελάχιστο ρόλο στην αναβάθμιση της
πυρασφάλειας της χώρας. 
• Το ίδιο ακριβώς με τα «εκτός σχεδίου» ακίνητα κινδυνεύουν τα ακίνητα και οι 
κάτοικοι του αστικού χώρου, στις παρυφές όλων των οικιστικών συνόλων, μικρών και 
μεγάλων, που συνορεύουν με δάση (βλ. Μάτι). Συνήθως εφάπτονται στα δάση, χωρίς 
την μεσολάβηση έστω και μιας ελάχιστης πυροπροστατευτικής ζώνης. Παρ’ όλα αυτά 
όμως οι οικισμοί εξαιρούνται από την ΚΥΑ. Τα μέτρα πυροπροστασίας τους 
εξαντλούνται στις συστάσεις προς τους Δήμους και περιορίζονται στην ουσία, στην 
καθαριότητα όσων περιμετρικών οδών υπάρχουν. Τα κριτήρια εξαίρεσής τους είναι 
ακατανόητα και άγνωστα και το γεγονός αυτό γεννά σοβαρότατα ερωτηματικά.
• Οι Πολίτες υποχρεώνονται, από την ΚΥΑ, στον καθαρισμό της πρόσβασης στο ακίνητό 
τους, δηλαδή του δημόσιου δόμου που οδηγεί σε αυτό. Οι προσβάσεις στα ακίνητα 
είναι δημόσιοι χώροι και η συντήρηση, η διάνοιξη και ο καθαρισμός τους είναι 
ευθύνη και αρμοδιότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σύμφωνα με τη νομοθεσία 
(ΝΟΜΟΣ 3463/3463/2006 «Κύρωση του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων» και 
Γνωμοδότηση του ΝΣΚ 323/2008). Κάθε παρέμβαση των Πολιτών σε αυτούς 
απαγορεύεται και είναι κολάσιμη. 
• Η μετάδοση της πυρκαγιάς στο πευκοδάσος είναι τόσο έρπουσα, όσο και ιπτάμενη 
(φλεγόμενα κουκουνάρια). Ο συμπαγής τοίχος περίφραξης του οικοπέδου, ύψους 1 
μ. και το πλέγμα, που επιβάλει η ΚΥΑ, εμποδίζει ίσως την έρπουσα μετάδοση, 
καθόλου όμως την ιπτάμενη. Τρέχον μέτρο περίφραξης με τσιμεντόλιθους, χωρίς 
σοβά και βαφή, χωρίς το πλέγμα και χωρίς τα απαιτούμενα ένσημα, κοστίζει ~ 120€. 
Αυτό σημαίνει, για ένα οικόπεδο 4ων στρεμμάτων, επιβαλλόμενη δαπάνη το λιγότερο 
50.000 ευρώ, για το ελάχιστο όριο αρτιότητας και χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η αξία 
του γηπέδου. Επί πλέον δημιουργεί απροσπέλαστα εμπόδια στην κατάσβεση, 
κακοποιεί το τοπίο και υποβαθμίζει και παραβιάζει πολύ σοβαρά την αρμονία και 
αισθητική του περιβάλλοντος.
• Υπάρχει πληθώρα άλλων υποχρεωτικών παρεμβάσεων, κατά κανόνα πολύ υψηλού 
κόστους, όπως π.χ.: μεταλλικά παντζούρια, πυράντοχα κουφώματα, πυκνά μεταλλικά 
πλέγματα σε όλες τις θυρίδες και τα ανοίγματα, στηθαία στη θέση κιγκλιδωμάτων, 
αυτόματες θυρίδες αερισμού δύο κατευθύνσεων, που δεν υπάρχουν στην αγορά. 
• Επιβάλλεται λανθασμένη και πρακτικά ανέφικτη διαχείριση της βλάστησης. 
Απαιτείται το κλάδεμα των δέντρων σε ύψος τριών μέτρων από το έδαφος. Πως 
εφαρμόζεται αυτό σε μία ελιά, σε ένα οπωροφόρο δέντρο ή σε ένα δέντρο ύψους 
τρεισήμισι έως τεσσάρων μέτρων; Πως εφαρμόζεται σε έναν ελαιώνα το κλάδεμα σε 
«αποστάσεις των κλαδιών των δέντρων ανάλογα με το ύψος τους; Αν σε ένα 
οικόπεδό υπάρχει ένα κυπαρίσσι μάλλον θα χρειαστεί να κοπούν όλα τα υπόλοιπα 
δέντρα του ακινήτου. 
• Τα περισσότερα από αυτά τα μέτρα, εκτός του υψηλού κόστους, της αστοχίας και της 
αναποτελεσματικότητάς τους, κακοποιούν εκτός του περιβάλλοντός τους, και τα ίδια 
τα κτήρια. Περιορίζουν κατά 1/3 τον φυσικό τους αερισμό, μειώνουν δραστικά το 
φυσικό φωτισμό και τη θέα, καταστρέφουν την ηλιοπροστασία, επιδεινώνουν το 
μικροκλίμα πλήττουν την αισθητική και μορφολογική ισορροπία του κτηρίου κ.ο.κ.
Οι ιδιοκτήτες των ακινήτων θα αντιμετωπίσουν σε δύο μήνες τον καθημερινό εφιάλτη κάθε 
ενδεχόμενης πυρκαγιάς. Το άγχος αυτό πολλαπλασιάζεται δραματικά από τη βιωματική 
εμπειρία των τελευταίων ετών και την επίγνωση ότι δεν περιμένουμε από πουθενά 
στοιχειώδη μέριμνα και προστασία. Ακριβώς αυτή τη στιγμή, στις 15/3, προστίθεται αιφνίδια 
η εφαρμοστική απόφαση της ΚΥΑ, με τη μορφή και το ρόλο επείγουσας δράσης 
«πυροπροστατευτικής θωράκισης», και μάλιστα με 15θήμερη προθεσμία έως τις 31/ 3, η 
οποία στις 30/3 παρατάθηκε μέχρι τις 26/4 2024. Οι προθεσμίες αυτές είναι απαράδεκτες, 
γιατί δεν επαρκούν, επ’ ουδενί, ούτε για την συνολική ενημέρωση των Πολιτών, ούτε για την 
προετοιμασία της υποβολής των απαιτούμενων εκθέσεων από τους ιδιοκτήτες. Η 
συναγερμική προτεραιότητα της επιβολής της ΚΥΑ και της εφαρμοστικής της διάταξης για τα 
ακίνητα, αλλά και η απαράδεκτη προχειρότητα του περιεχομένου τους, δείχνουν τη 
αγωνιώδη σπουδή της Πολιτείας να θωρακιστεί ή ίδια, να αποποιηθεί των ευθυνών της, για 
την αντιπυρική θωράκιση της χώρας, καθώς και από την υποχρέωση καταβολής 
αποζημιώσεων. Μάλιστα, όσο περισσότερο η ΚΥΑ είναι μη εφαρμόσιμη, τόσο παραπάνω θα 
διατηρήσει τη διαχρονική της ισχύ. Δείχνουν, ταυτόχρονα την απάνθρωπη αδιαφορία για τις 
επιπτώσεις μιας αβάσταχτης και πρακτικά άχρηστης οικονομικής επιβάρυνσης της κοινωνίας, 
σε μία εποχή που το ανεπαρκέστατο εισόδημα των Ελλήνων Πολιτών συρρικνώνεται κάτω 
του ελάχιστα υποφερτού, με πρωτοφανείς ρυθμούς και ταχύτητες. 
Από τις αναμενόμενες επερχόμενες πυρκαγιές δεν κινδυνεύουν ούτε η Πολιτική Εξουσία, 
ούτε ο Πολιτικός Κόσμος, ούτε οι Δημόσιοι Οργανισμοί, ούτε η Αυτοδιοίκηση. Κινδυνεύουν 
οι Πολίτες, οι περιουσίες τους και η βιόσφαιρα της χώρας. Αυτοί, που κινδυνεύουν είναι 
αυτοί, που κατ’ εξοχή νοιάζονται για την πυρασφάλεια. Είναι δεδομένο ότι θα ακολουθήσουν 
και θα εφαρμόσουν κάθε ρύθμιση, κανονισμό και διάταξη, που είναι σοβαρή, αξιόπιστη και 
αποτελεσματική. Με βάση όμως τα δεδομένα των τελευταίων χρόνων, την αφερεγγυότητα 
και την άρνηση της Πολιτείας να κάνει και το παραμικρό βήμα πρόληψης και 
πυροπροστασίας, θα αποφύγουν, με κάθε δυνατό τρόπο και δίκαια, την εφαρμογή μιας 
αναποτελεσματικής και υψηλότατης οικονομικής επιβάρυνσης ΚΥΑ. 
Υπάρχει μόνον μία οδός συνεργασίας μεταξύ Πολιτείας και Πολιτών. Η ανάκληση της ΚΥΑ 
και η άμεση και κατεπείγουσα, η «εδώ και τώρα» ανάληψη, προώθηση, εφαρμογή και Η 
ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ, ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟΥ, των ευθυνών και υποχρεώσεων της Πολιτείας, του Κράτους, 
και όλων των καθ’ ύλη αρμόδιων Δημόσιων Φορέων. Των καθηκόντων, που απορρέουν 
από τον θεσμικό τους ρόλο και επιβάλλονται από την ισχύουσα νομοθεσία. Ταυτόχρονα, 
είναι επιβεβλημένη η αποκατάσταση της συνεργασίας με τους Πολίτες, αλλά και μεταξύ 
τους, στη θέση της επικρατούσας αντιπαλότητας.
Με αυτές τις «εκ των ων ουκ άνευ» κεφαλαιώδεις προϋποθέσεις, η Ελλάδα μπορεί να 
προστατευτεί. Χωρίς αυτές, θα εξακολουθήσει να καίγεται και να καταστρέφεται, κάθε 
καλοκαίρι, σε όλο και ευρύτερη κλίμακα. 
Σημαντική επισήμανση:
Η πιστοποιημένη Πλατφόρμα υποβολής των απαιτούμενων από την ΚΥΑ δηλώσεων, δεν 
υπάρχει ακόμη. Μέχρι να καταρτιστεί, οι δηλώσεις θα υποβάλλονται στους Δήμους, που θα 
καταρτίσουν πιστοποιημένο Μητρώο παραλαβής, το οποίο δεν υπάρχει ακόμη. Μέχρι τότε 
οι δηλώσεις θα παραλαμβάνονται από υπαλλήλους των Δήμων που δεν έχουν καμία σχετική 
πιστοποίηση. Δηλαδή καταστρατηγείται ακόμη και η στοιχειωδέστερη προστασία των 
Προσωπικών Δεδομένων των Πολιτών, τα οποία υποχρεωτικά θα εμπεριέχονται στις 
δηλώσεις.
Οι υπογράφοντες εκπροσωπούμε κατοίκους του Ελαιορέματος στο Περιαστικό Δάσος 
Θεσσαλονίκης και μία ευρύτερη ομάδα, Πρωτοβουλία Πολιτών Θεσσαλονίκης, ιδιοκτητών 
ακινήτων «εκτός οικισμών», που πληττόμαστε κατάφωρα, όπως όλοι, από την εσπευσμένη 
επιβολή της ΚΥΑ με τίτλο: Κανονισμός Πυροπροστασίας Ακινήτων εντός ή πλησίον δασικών 
εκτάσεων, ΦΕΚ 3475 Τεύχος Β, 24/5/23, για όλους τους λόγους που εκθέτουμε. Επιδιώκουμε 
την ευρύτερη δυνατή ενημέρωση και την ενεργοποίηση των Πολιτών και των αρμόδιων 
φορέων και την άσκηση πίεσης, για την άμεση ανάκληση και την οριστική απόσυρση της ΚΥΑ. 
Απαιτούμε ταυτόχρονα από την Πολιτεία, την άμεση και κατεπείγουσα ενεργοποίηση και 
επιστράτευση όλων της των δυνάμεων και μέσων, για την ουσιαστική και αποτελεσματική 
θωράκιση της χώρας, καθώς και την οριστική και αμετάκλητη εγκατάλειψη όλων των 
προσχημάτων απαλλαγής, από τις ευθύνες και τα καθήκοντά της.

*Η Πρωτοβουλία Πολιτών Θεσσαλονίκης εκπροσωπείται από τους: 
Γεωργιάδου Έλλη, Αρχ. Μηχανικός, e-mail: elligeorgiad@gmail.com, τηλ.: 6945205690
Κουράκη Αντρέα, Αρχ. Μηχανικός, e-mail: andreaskourakis@googlemail.com, τηλ.: 6945977416
Παπαδόπουλο Άλκη, Πολ. Μηχανικό, e-mail: alkisp25@gmail.com τηλ.: 6972252637
Τουρπάλη Μάνο, Αρχ. Μηχανικό, e-mail: tourpalis@gmail.com, τηλ.: 6977848958